میمونم

اگه بگم هیچ روزی مثل روزی که گذشت رو تجربه نکرده بودم دروغ نبوده . خندیدم با اینکه از درون آتیش بودم ، کلاس رفتم با اینکه اصلا تمرکز نداشتم ، بیرون رفتم با اینکه نه صداهارو درست میشنیدم نه درست میدیدم همه چی برام تو ابهام بود سعی کردم خودمو از این یورش بار عصبی که روم بود خارج کنم نمیگم موفق بودم ولی به خودم به خواطر قوی موندنم افتخار میکنم .

امروز کلاسای ترم تابستون مجازی شد ، رکب خوردم و همه برنامه هام رفت رو هوا ولییی همه این اتفاقا چرا باید دم این بیوفته که یه خیز برای دویدن برداشتم برام مهم نیست دیگه میمونم پاش هر طور که شده !!!