من 3

کینه ای بودن ، حذف کردن ، قهر کردن ، فراموش کردن و... این کلمات ذهنمو درگیر کردن یه مدتیه بیشتر از همه اینا قهر کردن رو دارم نمیدونم چقدر به این برمیگرده که کینه ای بودن ولی من چیزی که از خودم میدونم کینه ای نیستن راستش خیلیا بودن در حقم به تعبیر خودم بد کردن ولی هیچ وقت تلافی نکردم یا حتی یادم رفته مگه چی بشه بخام تلافی کنم شایدم از رو شوخی بخوام مثلا بفهمونم با طعنه که اون کارش ناراحتم کرده ولی اینکه بشینم نقشه بکشم نه. ولی قهر کردن و نادیده گرفتن از اول توم بوده قبلنا با رفیقام که بحث و دعوام میشد و تقصیر اونا بود و قانع نمیشدن یا خودشونو میزدن به اون راه بدترین کارم این بود که دیگه اصلا اصلا نه بیرون رفتنی بود نه حرفی نه نگاهی تهش به سلام و خداحافظ و این قضیه تو بچگی باعث میشد هم خودم اذیت بشم هم طرف مقابلم ولی کوتاه نمیومدم تا طرفم متوجه اشتباهش بشه اگرم نشد برام مهم نبود معمولا حذف میشدیم از زندگی همدیگه خیلی کم تا به امروز موندیم از بچگی ولی خوب همینایی هم که موندیم میدونن خط قرمزام چیه .

فقط یبار من کوتاه اومدم سر قهرم با اینکه واقعا تقصیر منم نبود اونم بخواطر خانوادم بود و رابطم با برادرم که آشتی کردیم .

میدونم اخلاق خیلییی بدیه ولی واقعا تا به نهایت تحملم نرسه و واقعا اذیت نشم نمیکنم این کارو اگه هم بکنم تا یه مدت طولانی بسته به اهمیت اون شخص اذیت میشم و بعدش فقط خاطرات میمونن . شاید یه نوع بی احترامی به خودمه اگه الکی اشتباهات دیگران رو ببخشم و بهش این اجازه رو دادم که دوباره اون کارو تکرار کنن و شاید برای همینه کوتاه نمیام.کینه ای هم نیستم که کشش بدم فقط میخوام طرف مقابلم بدونه که چیکار کرده همین . نمیدونم بیجاست یا کار بچگانه ایه ولی دارمش شدید طرفک میخواد هرکسی باشه

 

به هر حال تو زندگی ، همه آدما همیشگی نیستن اونایی که همراهت خواهند موند ،دوست دارند و بهت احترام میزارن میان و حرف میزنن تا مشکلات رو بر طرف کنن حتی بیان قانعم کنن که اشتباه از من بوده و اصلا دارم اشتباه فکر میکنم هرچییی .

شاکرم که این خصوصیت رو داشتم نسبت به بقیه که حالا انتظار همچین احترامی رو داشته باشم و گرنه همون بهتر که اون رابطه دیگه ادامه پیدا نکنه. توی این مورد هرچی سنم میره بالاتر سختگیر تر میشم توی انتخاب روابطم و ادامه دادناش .

 

به امید خدا اینکه هرکی باهات قهر میکنه خدا نکنه که تو نفهمی غرق میشی.

​​​​​​